สังคมบันเทิง (Episode I)

0.43 a.m. Friday 20 ,2006

อ่ะ ... ทำไมไม่มีใครเข้ามาอ่านเลยเหรอเนี่ย เอ๊ะ !!! ยังไง แต่ก็ไม่สนหรอก เชิ่ด เชิด จริงๆอ่ะ ก็ไม่รู้จะเขียนไรดี เพราะไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับการนั่งเมาท์ เรื่องชาวบ้านบ้าง เรื่องตัวเองบ้าง แล้วแต่ใครจะถึงคิวเผาก่อนก็ว่ากันไป ว่าแต่ว่าช่วงนี้มองไปทางไหนทำไมมีแต่ใครๆเขียนบล็อก ได้เคยแต่เป็นคนอ่าน ไม่เคยเขียนให้ใครอ่านอย่างจริงจังซะที เพราะเขียนไม่ไมสาระอะไร นั่งอ่านของชาวบ้านเห็นเขาเสนอแนวคิด นี่ นั่น โน่น those this that ... ดูแล้วแบบว่า เก๋ นะยะ ... แลดูปราดเปรื่อง เอาวะ ลองดูบ้างดีกว่า เผื่อจะมีคนอ่านแก้เซ็ง

นี่ก็จะหมดไปอีกปีแล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่าวันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งมารู้สึกได้ชัดก็ตคอนเริ่มทำงานนี่แหละ วันๆทำงานงกๆๆๆๆๆๆ แทบจะไม่มีเวลา ที่ได้ยินมาใครๆก็พูดแบบนี้กันทั้งนั้น ถึงสิ้นเดือนก็ได้เงินมาซะหน่อยนึง อยู่กับเราได้ไม่เท่าไหร่จัดสรรจ่ายค่าจิปาถะก็เหลือไม่ถึง 5 พัน โอว...พระเจ้า ขึ้นเดือนใหม่ก็สิ้นใจเลยทันที ทำไมต้องเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ก็ทำไงได้เพราะต้องจ่ายเพื่อคุ้มหัวตัวเองนี่แหละ ทำยังไงได้ละคะ ด้วยความที่เป็นสาวบ้านนอกอยากจะออกจากบ้านมาเมืองกรุง ก็ต้องมาเผชิญชีวิตสุดลำบาก ยากที่จะทำใจ ตายแร้ว !!! แล้วจะยังไงล่ะคะเนี่ย ว่าแล้วก็อยากจะลองมาจำแนกแจกแจงกับเรื่องเงินค่าใช้จ่ายของตัวเองที่เป็นอยู่ในปัจจุบันว่ามันหายไปไหน ตอนแรกก็นึกว่าคิดว่าเป็นอยู่คนเดียว แต่พอไปคุยกะหลายๆคนแล้วก็เป็นเหมือนกัน เรื่องปัญหาการเงินชักหน้าไม่ถึงหลังคงไม่เข้าใครออกใครสำหรับคนที่เพิ่งจะเริ่มทำงานได้ไม่นาน เพิ่งจบมหาวิทยาลัยมาไม่ได้เท่าไหร่ ก็ต้องทำงาน มีงานอะไรมาก็ต้องทำ เงินเดือนพอถูๆไถๆ ดิชั้นก็เอาๆไปก่อนดีกว่าอดตายนั่งอายฟ้าดินอยู่เปล่าๆ ไม่มีทางเลือกนี่คะ ก็เลยเอาวะ สู้โว้ย ... ว่าแล้วลองมานั่งเล่าเรื่องการทำงานของเราสิคะว่าวันๆนึงเราทำอะไรกันบ้าง แล้วได้เงินคุ้มกับสิ่งที่ทำอยู่รึเปล่า

สำหรับงานในอาชีพแรกที่เป็นหลักเป็นแหล่งของสาวมั่น คันคะเยอ อย่างดิชั้น นับว่าเป็นการก้าวเริ่มงานที่จะมองว่าเก๋ๆก็เก๋ค่ะ ใครจะไปนึกว่าน้องนางบ้านนาจะพาหน้าตาอันสวยเก๋เหมือน เดวอน อาโอกิ มาทำงานให้กับนิตยสารฉบับหนึ่ง ไม่ใช่สิ 2 ฉบับ ในตำแหน่งของเหยี่ยวข่าวสาวสังคม นิยมความบันเทิงเริงใจในชีวิต ที่จะทำผู้คนในโลกหล้าจะได้เห็นหน้างดงามและความฉลาดอย่างแท้จริงซะทีว่าเป็นอย่างไร

ว่าแล้วก็ต้องเตรียมตัวกันให้สวยทุกวัน ไม่ว่าเสื้อผ้า หน้าผม นมปลอม ต้องเป๊ะ เพราะคิดไว้เสมอว่างานสังคมที่จะไปนั้นไม่ต่างอะไรกับสนามรบ ที่จะต้องเจอสาวๆประเภทเดียวกัน คอยจ้องมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เอาสิย๊ะ ดิชั้นก็ไม่หวั่นแล้วเราจะได้เห็นดีกัน จากวันนั้นถึงวันนี้ทำให้ดิชั้นเรียนรู้อะไรหลายอย่างจากการไปงานสังคมที่พอจะสรุปได้ ไม่รู้ว่าใครจะเห็นด้วยรึเปล่า ไว้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ ขอทำงานก่อนเดี๋ยวไม่เสร็จ...

นางฟ้า...มหาประลัย